Laoshe Job

Nihao!

We schrijven begin februari jl. net ingeburgerd bij Voordeeluitjes, maar met mijn hoofd in China. Maarja, was ik dat al niet maanden, O niet jaren? En toen kwam de vacature van Grenzelooswerk: Leraar Engels in Beijing gezocht. En zoals iedere nieuwe werknemer logischerwijs doet is uiteraard solliciteren op een nieuwe functie aan de andere kant van de wereld.
Nog geen 24u later een mailtje vanuit China, of ik een Skype gesprek wil? Of course, Miss QuQu.

Spoel een dikke drie maand verder. De familie zit in de woonkamer aan de worstjes en kaasjes. Op een soort van afscheidsfeestje. Komen ineens mijn meest dierbare vrienden binnenlopen. Zijn Lies en Jet al dik 2 maanden bezig om dit te regelen. Petje af, ik sta er nog steeds versteld van.

Anyway, 22 mei arriveer ik via Cairo in Beijing Capital Airport. Door de 'Temperature check' en mijn visa en vingerafdruk zijn ook goedgekeurd. Onder leiding van een kantoormedewerker mijn shared apartment bekijken. Maar geen tijd te verliezen, direct een metro pas kopen. Ik steel hier een toepasselijke quote van een oud collega: "Je wordt niet het machtigste land ter wereld met op je gat zitten". Waarvan akte.

Dag 2, het ontmoeten van de rest van het kantoorpersoneel. Ze verbazen zich over hoe relaxed en luchtig ik omga met de situatie. Goh, heb ik dat eerder gehoord?! En ohja, mijn voornemen om vega te blijven eten kunnen ook de prullenbak in. "only rice with vegetables, funny boy, not delicious" was unaniem de reactie. Waarna er een bak met vlees met rijst voor me wordt besteld.
Daarna gaan we door naar de school waar ik waarschijnlijk ga werken. Waarschijnlijk inderdaad, want ik moet eerst bewijzen dat ik goed genoeg ben. Gelukkig ben ik dat en mag ik direct helpen met de voorbereidingen van de lessen van morgen.

Dag 3, onwetend over wat er precies gaat gebeuren staan er om 10u al kinderen te trappelen voor hun les. Hun les van hun leraar, van mij dus. Van "Laoshe Job". Uiteraard zijn er verbeterpunten, maar de complimenten van enkele ouders. Op naar les 2 van de dag, en deze ging zoals gehoopt stukken beter.

Aan het eind van de werkdag een meeting met "the boss" over hoe vandaag ging. Enkele complimenten en een applaus voor mijn eerste werkdag, zoals ze hier vrijwel altijd doen. Maar na de meeting komt de boss nog persoonlijk naar me toe, en in zijn beste steenkolen Engels zegt hij: "I like you work hard. Also very happy and nice guy" waarna een omhelzing volgt.

Met deze mooie, (iets te) sentimentele noot laat ik jullie achter. Geniet van de foto's en filmpjes, zoals ik ga genieten van mijn eerste vrije dagen in "the world's capital".

Bye bye!